Podróż do wnętrza ziemi

Katara

Zamknęła oczy.
-Ja nie.-Powiedziała i zrobiła krok do przodu. Zeskoczyła w czarną dziurę przed sobą. Wylądowała na czymś miękkim i zagłębiła się w tym do kolan. Spojrzała do góry. Zobaczyła rozmazana postać Toraka. Wiedziała że musi się teraz pilnować. Została juz raz upomniana przez Potęgę.

Torak

Ehh..Kobiety-mruknął do siebie i zagłębił się w podłożu i wyłonił się niedaleko Kat.Nie wiedział o co moze chodzic no ale cóz.

Katara

Katara poczuła na udach jakiś dotyk.
-Torak nie czas na zabawę.-Powiedziała do niego.
-Panuj nieco nad tymi ogonami.-Dodała.
Znajdowali się teraz w zupełnej ciemności. Katara po chwili odpaliła druga flarę.

Torak

Nad ogonami?-spytał z taką miną O.o spojrzał za siebie,przecież nie mial ogonów jak narazie-Emm...Kat..-powiedział powoli przełykając ślinę-Ale ja...Nie mam jak narazie ogonów-powiedział patrząc się w dół.

Katara

-Nie denerwuj mnie!-Powiedział podniesionym głosem. Spojrzała ze złością na niego. Zrobiła nieco większe oczy kiedy zobaczyła że ona na prawdę nie ma ogonów. Katara zaczęła się rozglądać nerwowo na boki.

Torak

Chłopak podskoczyl do góry i złapał się ręką pólki skalnej a nogi oparł na pionowej ścianie-Ja bym ci nie radziltak stać-powiedział z poważną twarzą.Jedna ręką zciągnąłz ramienia łuk z juz napiętą cięciwą jak mial w zwyczaju,po czym butem kopnął od dołu kołczan a strzałą wyskoczyła i wpadla mu w zęby a ten napiął ją jedną dłonią,czekał aż to coś sie pokaże.

Katara

-Nie będę uciekała.-Powiedziała. Zaczęła iść przed siebie. Trzymała flarę w ręku. Raca zaczęła dogasać. Kiedy zapanował mrok Katara znowu poczuła dziwny dotyk tym razem na brzuchu. Szybko zapaliła racę. W jej blasku dostrzegła małą dziewczynkę która zaczęła uciekać w ciemność.
-Ej stój.-Zawołała i pobiegła za nia

Torak

Ten szybko odbił się od skały i w locie wrzucił strzałę do kolczanu a łuk zaiwesił przez ramie.W końcu robiąc fikolak w powietrzu zamienil się w wilkołaka i dzięki 6 ogonom napędzał sie w stronę Kat i w powietrzu leciał za nią i wiedzial że zaraz może wylądować.

Katara

Katara szła dalej. Dziewczynka znikneła niczym mara senna. Elfka rozejrzała się. Zauważyła nad sobą Toraka. Po chwili wyczuła że stoi już na czymś twardym. Przed nią rozciągał się długi ciemny korytarz.

Torak

Wilkołak wylądował-A Neklisa?-spytał się Katary lecz kiedy spojrzał za siebie skal,śniegu i Neklisy stojącej nad urwiskiem nie było,tylko ciemność.Spojrzał na Katare lecz po chwili potrząsnął łbem i spojrzał na korytarz gdzie było całkiem ciemno,wytęrzył się i jego lewe oko zaczęło oswietlać droge naa czerwono.

Katara

-Dogoni nas.-Powiedział. Katara zamknęła oczy.
Ona nienawidziła ciemność. Wzięła głęboki oddech i ruszyła do przodu. Szła korytarzem a jej buty stukały o ziemię.

Torak

Szedł obok niej jako że był w postaci wilkolaka jego opuszki na łapach stąpaly miękko i całkiem bezgłośnie więc było tylko slychać stukanie butów dziewczyny.
Zaczęły boleć go plecy węc sie przeciągnął,pomyślał chwilę i zacząl iść obok Kat na czterech łapach po czym odetchnął bo plecy mniej bolały.

Katara

W całkowitej ciemność Katara zaczęła szeptać coś pod nosem. Po chwili błysnęło światło i doszli do wielkiej kryształowej groty.
-Zostajemy tu.-Powiedziała Katara i usiadła na kamieniu.

Torak

Nie no spoko-powiedział i rozejrzał się p opomieszczeniu.Kiedy dojrzał dużą i grubą pólke skalną wskoczył na nią i się rozłożył jak leniuch po czym warknął cicho do siebie i wpatrywał się w czarny korytarz.

Katara

Katara podeszła do wylotu korytarza i zapisała coś na około wejścia.
Sama po chwili usiadła pod ścianą i wyjęła zza pleców owy przedmiot który dostała od Potęgi przed wyruszeniem na misję. Westchnęła głęboko i schowała go s powrotem .