Podróż do wnętrza ziemi

Katara

-Może byśmy tak już poszli.-Powiedziała Katara do nich popędzając ich.
-Na prawdę.-Dodała i sama zaczęła iść jednak po chwili odwróciła się do niech i spojrzała na nich wyczekująco.

Neklisa

Neklisa zaczęła iść. Cały czas trzymała smycz Toraka. Weszła do jakiegoś tunelu, który prowadził na dół. Było ciemno tak. Dziewczyna nic nie wiedziała. Po jakimś czasie znalazła się w jakimś dziwnym pomieszczeniu. Ściany były złote, a na środku stał srebny kufer.

Torak

Nie podobało mu się to ze miał smycz tak więc zmniejszył sie tak ze obroża spadła po czym znów był jak mała puchata kulka która siedziala na ramieniu dziewczyny.
Szturchnąl dziewczyne w policzek opuszkami łapki-Eeee.Ty sobie uważaj-warknąl dosć smiesznie po czym znów siedział normalnie,spojrzał na kufer.

Neklisa

- Torak! - krzyknęła. Miała już dojść zachowania Toraka. Wkurzał ją i to do granic wytrzymałości. Zepchnęła go z ramienia. - To ty sobie uważaj. - powiedziała.

Torak

Bo co?-spytał i podszedl od kufra,dotknął go i wiedząc że potrafi przenikać wszedł do niego.Po jakichś parudziesiatych sekundach wylazł i siedzial na górze-Ty tam coś jest!-powidział do dziewczyn.

Neklisa

Neklisa podeszła do kufra. Nie było otworu na klucz, więc dziewczyna miała łatwe otwieranie. Spojrzała na Toraka ostrym wzrokiem. Miała już go dość. Otwarła kufer. W środku było bardzo dużo monet.

Torak

Spojrzał na nią z lekkim uśmiechem-No co?-spytałi wskoczył jej na ramię po czym przytulił i wskoczył Katarze na prawe ramie.

Katara

-Uspokójcie się bo zachowujecie się jak wredne bachory.-Skarciła oboje Katara. Wzięła jedna monetę w ręce.
-Przeklęte Drachmy.-Dodała i wyrzuciła złoty przedmiot.

Neklisa

Neklisa postanowiła nie zwracać uwagi na tego pieska. - Wolałam starego normalnego Toraka. - pomyślała. Spojrzała na Katarę, a potem na Merinę.

Torak

A on calutki czas siedzial na lewym ramieniu Katar,zwinąłsię w kłębek po czym mówił coś do siebie machając przy tym ogonkami.

Katara

-A ja nie. Nowy jest lepszy.-Stwierdziła i spojrzała na zwierzaka na ramieniu. W tym czasie do komnaty wszedł Dreik.
-O nadążyłeś wreszcie.-Powiedziała do niego Katara.
-No. O co wy mu zrobiłyście.-Zapytał patrząc na Toraka.

Neklisa

Nagle Neklisa straciła wzrok. Jej oczy zrobiły się puste. - Nie no. - pomyślała. Usiadła i oparła się o ścianę. Teraz pozostało jej czekać, aż wzrok wróci.

Torak

Wilkołak wychylił łepek i pomachał ogonkiem w strone Dreika po czym spojrzał na Neklise i znów się zwinął.Mruczal cos do siebie pod nosem coś nie zrozumiałego ale na pewno po łacinie.

Neklisa

Po chwili Neklisa odzyskała wzrok. Spojrzała na Dreika. - Hejka. - powiedziała i się uśmiechnęła. Przeniosła wzrok na Katarę, a potem rozejrzała się po komnacie. Nie było nigdzie jakiś drzwi czy coś takiego.