Nieznana wyspa

Neklisa

Neklisa użyła swojej mocy i nagle pojawiło się tyle ostrzy ile było demonów. Każde ostrze trafiło w demona. Wskoczyła na drzewo i obserwowała wszystko.

Dizzy

Spojrzałam na Neklise.
-Czy mogłabyś mnie uwolnić?-Spytałam ją. Lecz mój głos ciągle był słaby i lekko się załamywał a z mych oczu ciągle leciały łzy.

Torak

ten uśmiechnął się do Selene-Co zrobie nic-powiedzial i splunął jednemu w twarz, po chwili zaczął przechodzic przez kraty,po jakichś 10 sekundach był za klatką i usmiechnął się do Selene.

Neklisa

Demony zrobiły nową klatkę, która była z ognia. Odległości między kratami były bardzo, bardzo małe. - Teraz nie wyjdziesz. - powiedział jeden z demonów.
Neklisa skierowała swoje ostrza na ostrza, które natychmiast zostały zniszczone.

Torak

Oj Demony Demony-powiedzial nie swoim głosem Wilkołak po czym puścił oczko w strone Selene,usiadł na ziemi,ziewnął po czym położył się na plecach a łapy włozył za głowe-Fajnie się tak leży i nawet ciepło jest-powiedział i spojrzał na selene z uśmiechem.

Dizzy

Spojrzałam na niego ze smutkiem w oczach. W końcu musiałam sama przed sobą przyznać, że teraz traktowałam Toraka jak kogoś bardzo mi bliskiego. Podpełzłam bliżej do tej drugiej klatki. Lecz teraz nie mogłam włożyć tam palcy.

Torak

Wilkołak spojrzał na Selene-Te demony myślą że dla mnie to katusza-powiedziałi zaśmiał się-Tutaj jest nawet fajnie,ciepło i spokojnie-dodał i pokazał Selene na podłoge klatki która się nie paliła po czym uśmiechnął się.

Neklisa

Neklisa przywołała jednego demona i rzuciła nim o klatkę, a on mienił się w proch. Nagle jeden z nich oplątał Neklise, tak że ona nie umiała na razie nic zrobić. - Ej pomoże mi ktoś? - zapytała

Dizzy

Spojrzałam na Neklisę.
-Chwila!-Zawołałam do niej. Po czym spojrzałam na Toraka później na podłożę klatki i mimowolnie się uśmiechnęłam. Wilk miał rację. Na dole nie było płomieni. Zaśmiałam się cicho.

Torak

Wilkołak ziewnął w stronę Demonów,nagle z ziemi wypełzło za przeproszeniem w h''j węży które podpełzły do demonów i podusiły każdego z nich,wilkołak dal znak aby Selene odsuneła się od klatki.

Dizzy

Szybko wstałam i podbiegłam do drzewa, na którym siedziała Neklisa.
-Masz coś takiego jak nóż albo nożyczki?-Spytałam ją i spojrzałam na Toraka. Byłam ciekawa co on chce zrobić.

Neklisa

Jak tylko demony zostały zabite ich magia się rozproszyła. Neklisa była wolna. Nagle kula z Testamentem zaczęła się ruszać i powiększać. - yyy, chyba coś dzieje się z kulą. - powiedziała.

Torak

Kiedy Selene dotarła pod drzewo wilkołak wstał ale musial być zgarbiony bo klatka była za niska dla niego,wtedy napiął się cały i krzyknął wilczym wyciem podobnym do zabijania kogoś.Wtedy wilkołak zaczął rosnąć a wraz z jego wzrostem klatka zaczęła się napreżać.Gdy już wilkołak nie mieścił się w latce ta puścila i wszystkie jej strzępki rozlecialy się na wszystkie strony.Jeden pręt lecial w stronę Selene a wilkołak zrobil tylko jeden krok i swoją teraz ogromną łapą zasłonił całe drzewo wraz z Selene,pręt odbił się od jego łapy i wylądowal na ziemi,wtedy Torak znów byłnormalnych rozmiarów.

Dizzy

Spojrzałam w tamto miejsce i szybko zeskoczyłam na ziemię i podbiegłam do kuli. Ukucnęłam i czekałam. Bałam się, że Testament może być jednak ranny.

Torak

//zmień posta Selene :0 chyba mojego nie czytłaś xDDD//