Nieznana wyspa

Katara

-Boli mnie głowa.-Powiedziała. Zawsze się tak czoła kiedy zabierała komuś całą albo fragment duszy. Przed oczami miała te sceny które widział demon.- Przepraszam nie chciałam zrobić ci krzywdy.-Dodała.

Torak

Wilkołak uśmiechnął się do niej,zabrał łape z jej barku-Spoko,jak już mówiłem potrafie wyłączyć swoje nerwy więc nic nie poczułem-powiedział z uśmiechem na pysku.Po chwili biała mgła uniosla sie wokoło wilkołaka a gdy sie rozszła obok dziewczyny siedzial chłopak.

Katara

Uśmiechnęła się do niego.-To dobrze.-Powiedziała cała blada. W tym czasie smok wylądował nie opodal nich. Katara zaczęła rękom zacierać znak który narysowała.

Torak

Chłopak nie zwrócił uwagi na narysowany znak,pomógłwstać dziewczynie-Chodź-
powiedział wskazując jej miejsce pod drzewem.Zaczęło sie robic zimno,wiatr wiał coraz mocniej,chłopak spojrzał swiecącym limonkowym okiem na Kat.

Neklisa

Neklisa spojrzała an Toraka i Katarę. Uśmiechnęła się do nich, a potem usiadła pod drzewem. Niebo było pełne deszczowych chmur. Kropla po kropli spadała na ziemię.

Blaisie

Blaisie spojrzała dziwnym wzrokiem na pozostałych i powoli wyszła z tego miejsca. Czyżby dom wariatów ?, spytała sama siebie, kiedy opuszczała tereny Nieznanej Wyspy. Po chwili nie było jej widać pośród otoczenia. z. t.

Dizzy

Nagle ocknęłam się. Już nie płonęłam. Rozejrzałam się. Nikt nas nie atakował. Spojrzałam po wszystkich. Torak zajmował się Katarą, więc ja mogłam usiąść pod drzewem. Tak więc zrobiłam, lecz usiadłam koło Testamenta. Może w końcu się obudzi...

Neklisa

Neklisa spojrzała na wszystkich. Tylko ona jedna została na uboczu. Zamknęła oczy i zaczęła myślami cofać się do przeszłości. Jej słuch teraz niczego nie słyszał, a noc niczego nie wyczuwał.

Testament

Kurcze... Jak ja nie lubię tej czerni... Przez cały czas myślałem... O tym co przez chwilę zobaczyłem... Dizzy wydawała się szczęśliwa, ale w zakamarkach jej oczu czaił się strach... Dizzy zawsze taka była, ale nigdy tak wyraźnie tego nie widziałem... W końcu me rozmyślania przerwały głosy... To były różne głosy... Krzyki... Później najbliżej słyszałem coś takiego jakby trzaskanie ognia... Lecz w końcu się skończyło. W końcu poczułem czyjąś bliskość... A moja czerń przeszła w szarość... Nagle bez szukania odnalazłem moje powieki!! Spróbowałem je otworzyć... Udało mi się!! Od razu zauważyłem skrzydełka Dizzy. Ech... Ciekaw jestem czy uda mi się usiąść... Odnalazłem mięśnie, których potrzebowałem i spróbowałem nimi poruszyć... Udało mi się!! Nawet mnie to nie bolało... Podniosłem ręce i dźwignąłem się na nie...
-Ech...-Teraz tylko jęknąłem. Szybko przeczołgałem się i oparłem się o drzewo. Powoli poruszyłem głową i ujrzałem oprócz Dizzy jeszcze dwie dziewczyny i jednego chłopaka.
-Hej, wszystkim.-Mruknąłem.

Dizzy

Gdy tylko Tes się podniósł od razu się do niego odwróciłam. Na mojej twarzy zagościł uśmiech.
-Testament...-Wyszeptałam i wzięłam jego dłoń do swojej.-Jak się czujesz?-Spytałam go.

Testament

-Cześć, mała.-Zwróciłem się do Dizzy.-A czuję się rewelacyjnie.-Mruknąłem i puściłem do niej oczko.-A ci, to co za jedni?-Spytałem i ruchem głowy pokazałem o kogo mi chodzi.

Dizzy

-To jest Neklisa.-Wskazałam podbródkiem na dziewczynę, która siedziała pod drzewem. Później pokazałam na Toraka.-To jest Torak. Jest wilkołakiem, demonem.-Powiedziałam.-Koło niego to Katara. Elf.-Dodałam i również puściłam do niego oczko.

Testament

Zastanowiłem się nad tym wszystkim. A dokładniej to nad osobnikiem zwanym Torakiem... Był wilkołakiem... To nawet na kilometr czuć... Ale był jeszcze demonem...
-Nie wiedziałem, że zadajesz się z demonami...-Mruknąłem do małej.-Widać, wszystko się zmieniło jak mnie nie było.-Dodałem. Mówiliśmy cicho, ale wiedziałem, że Torak i elf na pewno nas słyszą. Ciekaw byłem kiedy przyjdą i zaczną "pogawędkę"...

Neklisa

Neklisa obudziła się z transu i spojrzała na Testamenta. - Hej. Wreszcie się obudziłeś. - powiedziała. Po chwili spojrzała w zachmurzone niebo. Uśmiechnęła się do siebie.

Dizzy

-Torak jest w porządku.-Oburzyłam się.-Jest moim bratem, wiec masz go tolerować.-Dodałam. To dziwne, ale Tes lubił wilkołaki... Może chodzi o to, że nie lubi demonów... No cóż... Będzie musiał się do niego przyzwyczaić.