Nieznana wyspa

Neklisa

- To co jak pokazać ci. - powiedziała i uśmiechnęła się. Nagle niebo zaczęło robić się złote. - Co jest grane. - pomyślała i od razu uśmiech znikł z jej twarzy. Nie było jej już tak do śmiechu.

Dizzy

- Oczywiście, że zmieniłam zdanie co do ciebie. - Powiedziałam do wilkołaka. Odsunęłam się od niego i spojrzałam na Neklisę. - Tak, chciałabym się przekonać o tym, że się nie mylisz. - Powiedziałam do niej, lecz później spojrzałam na niebo. Było teraz jakieś takie... dziwne...

Neklisa

- Chyba stanie się coś złego. Musimy iść z tego miejsca. - powiedziała i zerwała się na nogi. Na niebie zaczęła się robić srebna gwiazda. Zaczął wiać potężny wiatr. - Chodźcie. Tam do jaskini- powiedziała.

Dizzy

Szybko wstałam i spojrzałam we wskazanym kierunku.
-Torak...-Spojrzałam na wilka.-Chodź.-Powiedziałam do niego, wzięłam go za rękę i zaczęłam ciągnąć by w końcu wstał i poszedł z nami. Lecz na razie to nic nie dało. Torak ciągle siedział... Tak jakby się zamyślił.-Neklisa... Proszę pomóż mi...-Zwróciłam się do dziewczyny.

Torak

Wilkołak wpadł w trans a jego ślepia świeciły na limonkowo,gdyby spojrzeć w stronę gdzie patrzy Torak to zobaczyło by się gwiazdę.Siedział dalej,jego uszy były postawione na sztorc a pazury wbite w ziemie-Kyōki no 1 tsu no suteppu ni seiki kara...-powtarzał szepcąc.Lecz po chwili potrząsnął łbem i spojrzał na Selene
-Coś sie stało?-spytał z uśmiechem.Było coraz zimniej lecz jemu to nie przeszkadzało,bardziej martwił się o Selene i Nek.Wstał lecz po chwili zamyślenia stanał jak zwykły wilk na cztery łapy,wrzucił obje dziewczyny sobie na grzbiet i zaczął biec w kierunku jaskini a te słowa ciągle mu chodziły po głowie.

Dizzy

Musiałam mocno się trzymać jego sierści mym nie spadła. Torak był bardzo szybki... Gdy wbiegł do jaskini szybko zeskoczyłam na ziemię i pomogłam Neklisie zsiąść.
-Przydały mi się w końcu te lekcje jazdy konnej...-mruknęłam sama do siebie.

Torak

Wilkołak spowrotem stanął na dwie łapy i przeciągnął się-Dziwna ta gwiazda...-mruknął po czym usiadł pod ścianą i uśmiechnąl się do Selene.Nudziło mu się tak więc zamienił się w chłopaka(look zdj) spojrzał ponownie na Selene.

Dizzy

Spojrzałam na wilko... chłopaka. Zdziwiona cofnęłam się o krok i na trafiłam na ścianę. Po chwili jednak postąpiłam krok do przodu i zatrzymałam się w półkroku.
-To ty?-Spytałam go. I jeszcze jeden krok zrobiłam do przodu tak, że teraz ukucnęłam i byłam bardzo blisko... chłopaka.-Ale jak to?-Spytałam oszołomiona.

Torak

Ten spojrzał na Selene-Normalnie,posiadam taką zdolność-powiedział i uśmiechnął się przyjacielsko do niej.Poprawił włosy któe zaczynały klapnąc w dół po czym znów się uśmiechnął.

Dizzy

Usiadłam i oparłam się plecami o ścianę. To było... dziwne. To była pierwsza rzecz jaka mnie zaskoczyła. Spojrzałam kątem oka na Toraka. Miał bardzo pokaźną muskulaturę... Ale nie mógł się równać z moim Testamentem... Cicho westchnęłam przypominając sobie jak nas w lesie złapała burza i również się skryliśmy w jaskini... A wracając do rzeczywistości... Skuliłam się i objęłam swe nogi rękoma, tak, że tylko częściowo się opierałam o ścianę.

Torak

Chłopak spojrzał na dziewczyne-Coś się stało?-spytał i swoją ręką podnisł delikatnie dwoma palcami,trzymając za jej brodę,jej głowę tak że patrzała jemu w oczy.Uśmiechnął się do niej po czym przeszedły go dreszcze-Dość tu zimno-powiedział.Chłopak wstał,otoczyła go biała mgla i znów był wilkołakiem-Zaraz wracam-szepnął po czym wyszedł z jaskini,podszedł do drzew,naszzęście gałęzie nie bły przemoknięte,poodcinał ich dosć dużo,wrócił do jaskini,ułożył ognisko na środku niej i zapalił krzemienami.

Dizzy

Znowuż cicho westchnęłam, a zamiast Toraka rozpalającego ognisko to ujrzałam Testamenta... I mój własny cichy śmiech z przeszłości usłyszałam w mych uszach... Mrugnęłam parę razy i zamiast patrzeć na czarną czuprynę mego lubego ujrzałam płomienne włosy Toraka. Czyli wróciłam do rzeczywistości...-pomyślałam. Delikatnie się uśmiechnęłam do tego chłopaka, lecz me oczy ciągle były smutne.

Neklisa

- Za niedługo nastąpi rozproszenie magi i wtedy będziemy musieli walczyć z silniejszymi istotami, a nasza moc osłabnie. - powiedziała z nutą zawodu. Była bardzo smutna i trochę się bała tego co nastąpi.

Dizzy

Spojrzałam na dziewczynę wilkiem.
-Ja nie mam żadnej mocy.-Powiedziałam i zacisnęłam dłonie w pięści. Spuściłam wzrok na ziemię.-I w dodatku nie wiem o czym mówisz.-Dodałam.

Torak

Chłopak spojrzał na Selene-Sel,czemu jesteś smutna?-spytał i już obok niej siedzial biały wilkołak który swoją sierścią dotykał lekko jej barku.Spojrzał na Neklise-Nie wiem o co ci chodzi-powiedział z powarzną miną.