Wodospad Spokoju

Dizzy

Spojrzałam na ptaka i jeszcze raz się uśmiechnęłam.
- Witaj Rav. - Powiedziałam do niego. Ale potem przeniosłam wzrok na wilka. - Wiem, że to była niegrzeczne z mojej strony, że nie przedstawiłam się. - Dodałam ze smutkiem w oczach. - Teraz chciałabym naprawić ten błąd. - Powiedziałam i delikatnie się uśmiechnęłam. - Selene jestem. - Dodałam i wyciągnęłam rękę.

Torak

Wiesz mi to nie przeszkadzało-powiedział do dziewczyny-Torak jestem-powiedział dodatkowo,schował pazury i uścisnoł lekko ręke dziewczyny,mogła poczuć puszystą,miękką łapę.

Dizzy

Spojrzałam na nasze... ręce? Potem spojrzałam mu w oczy.
- Masz bardzo puszystą... hmm... dłoń. - Stwierdziłam. A potem cofnęłam swoją rękę i przysunęłam się bliżej ognia.

Torak

On także cofnął swoją łape-Dzięki,a ty całkiem miłą w dotyku dłoń-powiedział i uśmiechnoł się.Przysunoł łąpy do ognia aby je ocieplić.Spojrzał dziewczynie w oczy ale tylko na chwile.

Neklisa

Neklisa spojrzała na niebo. Gwiazdy były całkiem zasłonięte czarnymi chmurami. - Może pójdziemy gdzieś indziej? - zapytała i uśmiechnęła się lekko. Spojrzała na orła.

Dizzy

Spojrzałam na Neklisę.
- Możemy. - Powiedziałam i spojrzałam na wilka... A dokładniej to na... Toraka. - Tylko, że nie znam tutejszych miejsc. - Dodałam przepraszająco.

Neklisa

- Może popłyniemy łodziami na wyspę? - zapytała i uśmiechnęła się. Neklisa nawet nie zauważyła kiedy przestało padać. Dopiero po jakiś paru minutach się zorientowała. Spojrzała na gwieździste niebo, a potem na Toraka i Selene.

Torak

Niema sprawy morzemy płynąć,ale ja łodzią to nie za bardzo,będe płynąć za wami,to idziemy?-spytał a orzełwzbił się w powietrzę i krążył nad właścicielem.
Wilkołak odwrócił się i czekał na dziewczyny.

Neklisa

Neklisa wstała i ściągnęła z siebie płacz, oddała go Torakowi. - Dzięki, już mi nie jest zimno. - powiedziała z uśmiechem. Po chwili dodała. - Ja pójdę pierwsza. - po chwili ruszyła w stronę wyspy. Po drodze dostrzegła łódkę. - Selene płyniesz łódką? - zapytała i weszła do łodzi.

Dizzy

Wstałam szybko i podbiegłam do Neklisy.
- Oczywiście, że płynę łodzią. - Powiedziałam ze śmiechem i szybko weszłam do łodzi. - Będziemy wiosłować? - Spytałam ją.

Neklisa

- Musimy. - powiedziała i wzięła wiosła. Po chwili zaczęła wiosłować. Łódka zaczęła płynąć ku wyspie. - Zaraz będziemy na miejscu. - rzekła i już ich nie było.

z/t

Torak

Wilkołak wskoczył do wody i napędzał się ogonem.Cały czas płynoł za łódką gdzie była Nek i Selene.Po chwili już go nie było z.t.

Nicole

Przybłąkała się tu.Hm..tu było całkiem ładnie.Możliwe ,że tu zostanie i napoi się odgłosami przyrody i innymi bzdurami.Podeszła pod drzewo i tam zaczęła podziwiać to całe miejsce.Nie była zbytnio miłośniczką przyrody...no cóż...nie każdy może się takim urodzić....

Neklisa

Neklisa nagle wyłoniła się z wody. Spojrzała na kotołaczkę i powiedziała. - Hej. - usiadła pod drzewem i wpatrywała się w przezroczystą wodę. Uśmiechnęła się do siebie.

Gość

Nagle z cienia dużego kamienia wyłoniła się kotołaczka. Podeszła spokojnie do wody i patrzała na swoje odbicie. Naglę zauważyła że nie jest sama, więc odwróciła się gwałtownie i się przywitała radośnie: - Witam jestem Anerii. - Dziewczyna wyciągnęła tabliczkę czekolady i zaczęła jeść. Lubiła ona zawierać nowe znajomości.