Wodospad Spokoju

Neklisa

// Torak usuń lub zmniejsz avatar. Masz czas do 22.10.2010r.///

Neklisa spojrzała przybyłego i po chwili powiedziała do Seleny. - Teraz odpocznij, a potem spróbujemy. Nie możesz się tak szybko poddawać. - Potem uśmiechnęła się przyjaźnie.

Dizzy

Stanęłam na nogi i delikatnie się uśmiechnęłam do Neklisy. Jak wychodziłam z wody spojrzałam na wilkołaka. Wolałabym by siedział sobie tam gdzie siedzi spokojnie i nie ruszał się. Nie byłam pewna co mogłam zrobić, gdyby on się poruszył. Podeszłam do drzewa, pod którym zostawiłam kolczyki. Podniosłam je i założyłam. Cały czas zerkałam w stronę wilkołaka.

Torak · Gość

//to zwiększ rozmiary emblematu chociaż na 40kb bo nic nieda sie dodać//

A on co?Przeciągnoł się przez co dało się usłyszeć dość długie ryknięcie lecz nie głośne.Stanoł na swoje dwie łapy,podskoczył do góry,zrobił dwa salta i wylądował w wodzie.Tak on był inny,bardziej przyjazny.

Neklisa

// Nie da się nic drobić, próbowała . Zmniejsz ava i mi go prześlij na PW a ja ci go wstawię.//

Neklisa w skoczyła na drzewo usiadła na najwyższej gałęzi. Spojrzała na wszystkich i uśmiechnęła się. Nagle wstała. poślizgnęła się i spadłą do wody. Neklisa nie zdążyła złapać oddechu. Po chwili zaczęła ruszać nogami i rękami. Po 2 minutach wypłynęła na powierzchnia i usiadła na brzegu. Zaczęła kaszleć.

Torak · Gość

//ok prześle//

Wilkołak lekko przestraszony spojrzał na dziewczyne która wpadłą do wody-Nic ci nie jest?-spytał z troską w oczach.Wyszedł z wody i odziwno nie był mokrym,usiadł obok dziewczyny która wpadła do wody,spojrzał na nią-przepraszam,zapomniałem sie przedstawić Torak mnie zwą-dodał z uśmiechem.

Neklisa

- Nie nic się nie stało, a tak przy okazji jestem Neklisa. - Powiedziała dziewczyna i przestała kaszleć. - Trochę się nałykałam wody. - pomyślała i wstała. Nagle coś ją powaliło na kolana. Spojrzała do tyłu i zobaczyła znanego jej demona. - To znowu ty? - zapytała chłodne i stała.
- Nie wyrównaliśmy rachunków z przeszłości. - rzekł demon i uśmiechnął się złośliwie.

Torak · Gość

Wilkołak wstał,przeciągnoł się i spojrzał tam gdzie patrzała Neklisa,wskoczył na drzewo a jego lewe limonkowe ślepie zaświeciło na czerwono a prawe pozostało limonkowe.

Neklisa

Demon spojrzał na wszystkich i uśmiechnął się łobuzersko. Potem powiedział. - Radzę wam się nie wtrącać między mną, a Neklisą. - Po chwili znikną i pojawił się z tyłu dziewczyny. Za nim Neklisa zdążyła się odwrócić demon walną ją butelką mocno w głowę, tak że dziewczyna zemdlała. Demon ucieszony pojawił się nagle na drzewie. Po pewnym czasie Neklisa przebudziła się i zaczęła szukać wzrokiem demona. Po chwili dostrzegła go i wstała. Z głowy leciała krew, ale demona czegoś nie przewidział. - Od tamtego czasu nauczyłam się czegoś. -powiedziała i pojawiła się chmura popiołu. Po chwili znikła, a Neklisa była uzdrowiona.

Torak · Gość

Wilkołak odskoczył od demona który był za bardzo blisko niego,warknoł cicho.Nie bał się go wręcz przeciwnie,wskoczył na inną częśc drzewa i spojrzał na Neklise-Co sie tu dzieje?!-pomyślał,jego futro zaczeło zmieniać ubarwienie na czerwień lecz niechciał tego,za to kim był mogłby stracić życie.

Neklisa

Demon zdziwił się, ale nie dał tego po sobie poznać. - Zmieniłaś się. - rzekł i po chwili spojrzała na Toraka. - Co niby on mi może zrobić. - pomyślał. Neklisa miała ochotę zabić demona, ale demon był bez ciała. - Czego chcesz? - zapytała bardzo chłodno.
Demon zaśmiał się i odpowiedział. - Wyrównać rachunki. Jakiś rok temu nie przyjęłaś mojej propozycji i teraz mogę się zemścić.

Dizzy

Westchnęłam i usiadłam pod drzewem. Oparłam głowę i przymknęłam oczy. Zaczęłam sobie coś nucić na modłę Metalliki. Jednym szybkim ruchem poprawiłam swe mokre włosy. Nie lubiłam jak wpadały mi do oczu, ale tylko dla mego ukochanego nic z nimi nie robiłam. Gdy zatonęłam we wspomnieniach, zapomniałam o bożym świecie.

Torak

Wilkołak znalazł się obok jakiejś dziewczyny siedzącej pod drzewem.Przyglądał jej sie z zaciekawieniem,jakby zapadła w trans.No cóż siedział dalej dopóki dziewczyna sie nie obudzi.

Neklisa

Nelisa miała pewien plan. Wiedziała, że ten demon nie należy do najbardziej bystrych. - No to zaczynaj. - powiedziała. Uśmiechnęła się prowokująco i dodała. - Wiesz, że ja się ciebie nie boję. - Po chwili odwróciła się i wskoczyła da wody. Demon wskoczył za Neklisą i podpłyną do niej. Po chwili rzucił w jej stronę nóż. Demonowi wydawało się, że trafił więc wypłynął na powierzchnie i znikł zadowolony. Neklisa nie umiała już wytrzymać pod woda i miała nadzie, że demon już znikł. Spojrzała na swoje ramię, gdzie wbił się nóż i wypłynęła na powierzchnię. Wyszła z wody i wyjęła nóż. Potem położyła rękę na ramieniu i coś powiedziała. Po chwili ramię było zdrowe. - O znikł jednak nadal jest taki naiwny jak kiedyś. - pomyślała.

Dizzy

Pół przytomna otworzyłam oczy. Ciągle słyszał w uszach głos Testamenta. Jeszcze nie zorientowałam się, że już nie jestem w świecie marzeń, a już szukałam wzrokiem mego ukochanego. Po chwili sobie przypomniałam, że go tutaj nie było. Ze smutkiem spojrzałam na wilkołaka. Dopiero po chwili podskoczyłam do góry i szybko się odsunęłam na "bezpieczną" odległość. Czyli jakieś 6 metrów. Ale cały czas patrzyłam i oceniałam jego ruchy.

Torak

Boisz się mnie?Torak mnie zwą witaj-powiedział do niej wilkołak i uśmiechnoł się.
Podszedł do niej i stał od niej jakieś 2 metry-Naprawde nic ci nie zrobie-dodał po chwili.