Wodospad Spokoju

Neklisa

- Nie bój się. Teraz połóż się na wodzie i poruszaj rękami i nogami w tym samym rytmie. Jak nie wiesz jak to ci pokażę. - powiedziała.

Dizzy

Spróbowałam się "położyć" na wodzie, ale nie wychodziło mi to. Spojrzałam na dziewczynę.
- Nie potrafię. - Powiedziałam. Miałam już normalny głos. Przestało być mi zimno.

Neklisa

Neklisa powiedziała. - To chwyć się korzenia i ruszaj nogami. Pokażę ci. - Neklisa nagle zaczęła pływać żabką, a potem kraulem. - Na początek nauczę się żabką. - dodała.

Dizzy

Spojrzałam na dziewczynę. Gdybyś to Ty mnie uczył, zrobiłbyś to inaczej mój ukochany...-smutno pomyślałam.
- A nie lepiej jakbyś mnie potrzymała? - Spytałam słabym głosem.

Neklisa

- Tak będę cię trzymać. - powiedziała i podeszła do Selene. Ty na początku połóż się na wodzie, a ja cię złapię za brzuch.

Dizzy

Przestraszyłam się i spojrzałam w bok.
- Nie potrafię się "położyć" na wodzie... - Powiedziałam wystraszona. Jedną ręką chwyciłam się za ramię i tak stałam wpatrzona gdzieś w bok.

Neklisa

- Na początek chwyć się korzenia dwoma rękami i ruszaj nogami jak do żabki, a ja będę cie trzymać za brzuch. - powiedziała i uśmiechnęła się przyjaźnie.

Dizzy

Chwyciłam się korzenia tak jak ona mi poradziła, ale jak spróbowałam się "położyć" to od razu musiałam się wyprostować. A było to tylko dlatego, gdyż moje ciało opadało na dół. Próbowałam tak kilka razy, ale za każdym nie udawało mi się. W końcu dałam za wygraną i spojrzałam na dziewczynę.
- Nie potrafię... Cały czas opadam na dół... - Pożaliłam się.

Neklisa

Neklisa położyła ręce na wodzie. - A teraz spróbuj i połóż się tak żeby twój brzuch opierał się o moje ręce. Teraz na pewno nie pójdziesz na dół i automatycznie musisz zacząć ruszać nogami.

Dizzy

- Ale jak mam poruszać nogami? - Spytałam ją i delikatnie przekrzywiłam głowę. Byłam tego ciekawa. Gdzieś tam w mojej podświadomości było takie jedno wspomnienie... A było to na basenie... Ja jak zawsze siedziałam sobie na murku i tylko moje nogi były zanurzone w wodzie... A Testament pływał... Śmiałam się i rozmawialiśmy o czymś... W końcu mój ukochany wziął mnie do wody i cały czas mnie tulił... Później się pocałowaliśmy... Ale teraz skupiłam się bardziej na tym jak ON ruszał nogami. W końcu sobie przypomniałam. Położyłam się na jej rękach i równymi, płynnymi ruchami ruszałam nogami w górę i w dół.
- Czy tak jest dobrze? - Spytałam. Głowę trzymałam wysoko w górze, tak, by woda mi nie wpadła do ust.

Neklisa

- Świetnie. - pochwaliła Selene. Mocno trzymała ją żeby się nie zanurzyła, po chwili powiedziała. - Teraz spróbuj się nie trzymać i ruszać jeszcze rękami.

Dizzy

Zanim puściłam się korzenia przypomniałam sobie ruchy Testamenta. Wtedy tak bardzo mu zazdrościłam, że umie pływać. Ale ON nigdy tak nie pływał jak ta dziewczyna. Więc postanowiłam przypomnieć sobie JEJ ruchy rąk. Z wahaniem puściłam się korzenia i od razu "odgarnęłam" wodę spod siebie.
- Czy... czy dobrze robię...? - Spytałam zmęczonym głosem.

Neklisa

- Tak bardzo dobrze. Tak trzymaj. - pochwaliła Selene. Spojrzała na wodospad Powiedz ja będziesz gotowa żebym cię puściła. - powiedziała i uśmiechnęła się.

Dizzy

Zaśmiałam się nerwowo. Byłam nad wyraz zmęczona.
- Chyba nigdy nie będę na to gotowa... - Powiedziałam między jednym histerycznym śmiechem a już normalnym.

Torak · Gość

W to miejsce wparował ogromny brązowo-biały wilkołak z limonkowymi ślepiami.
Wskoczył na skałę wystającą z wodospadu i usiadł na niej a woda obmywała jego grzbiet.Tak było mu przyjemnie tym bardziej że byli tu inni xD.