Wodospad kamieni

Neklisa

Jednak Neklisa się nie obudziła. Mgła wróciła. Zaczęło jej się coś śnić.
- Powiedź lepiej.
- Zadajesz się z demonami i upadłymi aniołami i Bogu nic nie powiesz.
- Masz ostatnią szansę, musisz panować nad ich liczebnością.
- Miesiąc nie więcej.
- Inaczej będziesz zesłana do piekieł.
Neklisa wszystko słyszała tak jakby w swojej głowie. Wrócił jej oddech. Dziewczyna się obudziła, a mgła znikła.

Hanaame

Hana zerknęła na Anioła, a następnie coś było nie tak. Naglę jakiś demon przeszedł przez ciało Hany, a jej oko stało się puste. Potem kobieta ze czarnymi skrzydłami zemdlała. Czyżby zmarła? Nie na pewno nie.

Neklisa

- Co się dzieje? - pomyślała. Pochlapała Hanaame wodą. Nie wiedziała co zrobić. Oparła ją o ścianę jaskini. - Co ja mam teraz zrobić...? - rzekła.

Hanaame

- Nic - powiedziała i otworzyła oko. - Nic mi nie jest - rzekła patrząc na Neklise. Po chwili wstała i zlustrowała kobietę wzrokiem. Jej oko wróciło do normy, a jej czarny koczyk pod wargą zabłysnął.

Neklisa

- Co to było? - zapytała. Nagle pojawiły się skrzydła. Neklisa wyczuwała jeszcze więcej złej energii. Ktoś nadchodził? Czy to może Hanaame? I co miała zrobić? To wszystko krążyło po jej głowie.

Hanaame

- To demony - powiedziała patrząc na Neklise. Hana rozłożyła skrzydła, a następnie wyleciała z jaskini. Kobieta chciała ich wziąć na siebie. - Uciekaj - krzyknęła smętnym głosem, a następnie wyleciała z tej krainy, a demony poleciały za nią.

zt.