Polana "mgieł".

Testament

Westchnąłem i delikatnie ją położyłem na ziemi. Przy okazji mgła trochę odsłoniła podłoże i mogłem zobaczyć, że ziemia w tym miejscu jest szara i spękana. Położyłem Dizzy i delikatnie dotknąłem jej twarzy. Mój kruk znowuż zakrakał. Wzbił się w powietrze. Po chwili z lasu wyszła jakaś dziewczyna. Podeszła do mnie. Delikatnie dotknęła mego prawego ramienia. Trzymając dłoń na mnie przeszła na moją lewą stronę. Przykucnęła i szepnęła mi coś do ucha. Spuściłem głowę a me włosy opadły zasłaniając moją twarz.
-Odejdź.-Powiedziałem do niej.
-Wiesz, że nie mogę.-Powiedziała bardzo melodyjnym głosem.
-To zostaw mnie w spokoju.-Warknąłem.
-Ale ja potrafię ją wyleczyć.-Zaprotestowała. Tylko westchnąłem i spojrzałem na twarz Dizzy.
-Nie.-Powiedziałem w końcu.
Dziewczyna wstała. Jej suknia cicho zaszeleściła. Zgrabnie się poruszając odeszła trochę dalej. Ale nie znikła. Po prostu tam stała.

Katara

Katara spojrzała na przybyłą posta. Wzbudziła w niej dziwną reakcję. Katara się jej bała. Zmierzyła ja uważnym spojrzeniem. Kiedy odeszła nieco dalej zapytała się Testamenta.
-A to kto?

Testament

Westchnąłem i podniosłem głowę. Spojrzałem na Katarę.
-To jest Shanirja...(czyt.Szanira)-Powiedziałem i spojrzałem przez ramię na dziewczynę.-Jest demonem.-Dodałem. Shanirja spojrzała najpierw na mnie później na Katarę.-Shan.-Zwróciłem się do niej, bo wiedziałem co chciała zrobić. Z natury nie miała przyjemnego charakteru. Spojrzała na mnie i zrobiła minę niewiniątka. Pokręciłem tylko głową i powróciłem spojrzeniem do Katary.

Katara

-Powiadasz że Demonem jest.-Powiedziała Katara i posłała dziewczynie chytry uśmieszek. Zlustrowała ją uważnym spojrzeniem. - A czego od ciebie chce?-Zapytała się.

Torak

Z ziemi wyrusł biały wilkołak któy usiadł obok Testamnta-Co sie z nią dzieje?-spytał a oczy miał owinięte bandażem.Zastrzygłuszami w gore po czym odwrócił łeb w strone Kat.

Katara

Katara spojrzała na niego.- A tobie co się stało?-Zapytała się Toraka. Spojrzała na niego zaciekawiona. Nie wiedziała czemu ma bandaż.

Testament

-Chce bym pozwolił jej "uleczyć" Dizzy...-Powiedziałem zmęczonym głosem.-Ale nigdy tego nie zrobię.-Dodałem wzmacniając głos. Po czym usłyszałem cichy szelest sukienki Shanirjy.
-Ale wiesz, że beze mnie ona umrze.-Ukucnęła przy mnie. Przy okazji dotknęła mojego ramienia. Nie strzepnąłem jej ręki, choć powinienem, ale po prostu nie miałem już sił.
-Jeśli chodzi o Diz, to ona umiera.-Powiedziałem bezbarwnym tonem.

Katara

W Katarze wzrosło zaciekawienie. Można nawet powiedzieć że było ono chorobliwie nienormalne.
-O a w jaki sposób chcesz ja uleczyć.-Zwróciła się do Demona w tym czasie również czekała na odpowiedzi Toraka.

Testament

Shanirja spojrzała na Katarę. Myślałem, że zaraz się na nią żuci, ale ona tylko wstała i odeszła. Nie odpowiedziała na zadane jej pytanie.
-To nie ładnie tak lekceważyć zadane pytanie.-Powiedziałem i delikatnie spojrzałem przez ramię na nią.
-A kto powiedział ci, że będę odpowiadać na pytania?-Spytała.-W dodatku zadane przez Anioła?-Prychnęła.
-Nie ważne kim ona jest.-Powiedziałem stanowczo.-Masz odpowiedzieć.-Dodałem wzmacniając swój głos.

Torak

Mnie?Nic a co?-spytał ze skierowanym łbem w jej strone.Postawił swoje uszy na sztorc które co jakiś czas drgały.Wilkołak wyczuwał jakieś drgania pola magnetycznego gdzieś daleko.

Katara

Katara czuła że zaraz wybuchnie przeraźliwym śmiechem. Miała już do czynienia z Demona.
-No proszę Demon który chce pomagać.-Powiedziała niemal że z lekką pogardą w głosie. A co będzie sobie przyjemności odmawiać.
-Nie nic.-Odpowiedziała mu zupełnie innym tonem głosu.

Testament

Shanirja spojrzała na Katarę tak, jakby chciała ją zabić. Po chwili zamknęła oczy i poprawiła swe włosy ukazując czerwone oczy. Spojrzała na mnie I choć byłem do niej odwrócony plecami to czułem jej wzrok na mych plecach. Westchnąłem.
-Powiedz.-Rozkazałem.
-Chcę ją zamienić w demona.-Powiedziała. Była zła na mnie i wiedziałem, że w jej oczach ja już nie żyję. Wstałem i odwróciłem się do niej.
-Przecież wiesz, że mnie już nie można zabić.-Szepnąłem.-A jej nie zamienisz w DEMONA!!!- Wykrzyknąłem i zrobiłem krok w jej stronę.

Katara

Katara nie wytrzymała już tego wszystkiego. Wybuchnęła śmiechem. Wiedziała że nie spodoba się to Demonowi ale co tam. Jej Anielska połowa brała nad nią przewagę. Zaczęła się śmieć. Na jej szyi pojawił się niebiański wisiorek.

Testament

Shanirja chciała się rzucić na Katarę, ale ja ją chwyciłem w pół i rzuciłem ją na ziemię. Chciała podnieść się, ale szybko przywołałem kosę i przystawiłem ostrze do jej gardła.
-Pamiętaj, że mnie nie można kolejny raz zabić, ale ciebie...-zrobiłem pewną przerwę.-ale ciebie mogę zabić.-Powiedziałem do niej. Leżała na ziemi i patrzyła mi w oczy. W jej czerwonych ślepiach ujrzałem nienawiść. Od dawna wiedziałem, że mnie nienawidzi, ale dopiero teraz to ujrzałem w jej oczach. Opuściłem rękę a kosa zniknęła. Odwróciłem się do niej plecami i ukucnąłem przy Dizzy.
-Co cię rozbawiło?-Spytałem Katarę, chociaż wiedziałem co odpowie.

Katara

Katara jednak straciła niejako zainteresowanie Dizzy i Testamentem jednakże powiedziała.
-Testamencie dlaczego ją powstrzymałeś.- Jednak po chwili odpowiedziała na jego pytanie.
-Ach te Demony. One są jak dzieci.-Powiedziała i podeszła do Dziewczyny- Demona.
-No to jak cie zwą?-Zapytała się.