Polana "mgieł".

Neklisa

Neklisa po chwili zauważyła jakąś postać. Podeszła do niej i zapytała? - Kim jesteś. - po chwili przeniosła wzrok na Katarę. Nagle straciła wzrok. Jej oczy stały się pustką.

Katara

Chłopak spojrzał tylko na nią. Katara cały czas go obserwowała. Dalej miał napiętą cięciwę. Szykował się do strzału. Dziewczyna widziała jak zaczyna wymierzać. Minimalne ruchy łuku świadczyły o tym.

Neklisa

Neklisa w dalszym ciągu nic nie widziała. Odwróciła się w tył i zaczęła iść. Po chwili natknęła się na jakieś drzewo i się o nie oparła.

Katara

Katara zerknęła nerwowo. Chłopak jednym zwinnym ruchem zeskoczył z drzewa. Bez szelestu wylądował. Podszedł bez najmniejszego szmeru do Neklisy. Spojrzał na nią zaciekawiony.

Neklisa

Neklisa czuła, że ktoś przy niej jest. Nagle wyrosły jej czarne, piękne skrzydła. Chciała się wznieś, ale gałęzie drzewa były za nisko.

Torak

Chłopak spojrzał w strone dzie patrzała Kat,lecz nic nie dostrzegł.Niewiedział o co chodzi dziewczynie wiec przymruzył oczy aby coś dostrzec.Zobaczył tylko mały,zielony punkt.

Katara

Katara spojrzała na Toraka.
-Chodzi.-Powiedziała do niego. Złapała go za rękaw i przeskoczyła z nim w krzaki niedaleko Neklisy i nieznajomego. Dziewczyna przykucnęła.

Neklisa

Neklisa w dalszym ciągu nic nie widziała. - Kto to? - zapytała. Lecz po chwili zorientowała się że to nie Katara, Torak czy też Testament. - Ej jest tu kto? - zapytała.

Katara

Katara siedziała dalej w krzakach. Wiedziała że Neklisa jest w poważnych tarapatach. Z tej odległość bez trudu poznała kim jest postać. Dziewczyna zastanawiała się czy pomóc jej czy też sama ratować swoje życie. Chłopak w tym czasie w tajemniczym uśmiechem patrzył na bezradną Neklise.

Torak

Chłopak kucnął obok Kat i spojrzał na tamtego.Chłopak wyjąłzza plecówk łuk a strzałe napiąl na cieciwie.Czekał na ruch tamtego,nie wiedział czy ma zamiar coś komuś zrobić.

Neklisa

Neklisa po chwili odzyskała wzrok i pierwsze co zobaczyła to jakąś postać. - Kim jesteś? - zapytała. Jej oczy świeciły się na czarno jak zawsze.

Katara

Katara położyła dłoń na łuku Toraka dając mu tym samym znać że to nie jest dobry pomysł. Spojrzała na niego i powiedziała niemal niesłyszalnie .
-Zostań.-Po czym wstała i wyszła z krzaków. W dłoń trzymała dwa sztylet ze srebra. Chłopak od razu na nią spojrzał. Również i on wyjął zza pasa dwa sztylet tylko że całe z czarnego metalu. Zaczął robić koła jak głody wilk wokoło Katary.

Torak

Chłopak spojrzał na to co sie dzieje,nie zamierzał tracć zabawy.Tylko wstał chowajac za plecami łuk a strzale do kołczanu.Zmienil sie natomiast w białego wilkołaka z dość wrogim spojrzeniem.Był dostrzegalny,ponieważ te krzaki znajdowały sie obok drzewa Torak oparłsie o nie patrząc na tamtego wzrokiem "Zrób jej cos a porzałujesz".

Neklisa

Neklisa stworzyła swoje ogniste ostrza i skierowała z wielką siłą na postać. Ona od razu go trafiły powalając na ziemię. - Nie ładnie lekceważyć. - powiedziała. Wyciągnęła swój srebno - biały miecz.

Katara

-Neklisa nie rób tego. Jego ból tylko go wzmacnia.-Powiedziała Katara. Miała racje chłopak wstał jak gdyby nigdy nic. Katara w tym czasie przyjęła odpowiednia dla siebie pozycje do obrony. Nie myliła się co do dobioru tego jak że ważnego elementu ponieważ postań zaatakowała tak jak przewidywała. Katara sparowała jego uderzenie. Po chwili zaczęli między sobą wymieniać ciosy. Elfka wiedziała że musi wymierzyć precyzyjny cios. Który zabije przeciwnika. W przeciwnym razie wzmocni go tylko.