Opuszczone Lochy

Katara

Lew prychnął na jego słowa. Odwrócił się przodem do katary i wskoczył na jej ręce. Dziewczyna z pewnością by się przewróciła gdyby nie fakt iż lew w locie zmienił się w małego zwykłego dachowca.
-W cale nie.-Odpowiedziała

Armor King

Tygrysiątko wtuliło sie w zbroje Armora po czym ziewnęło i zamknęlo ślepka
-Chociaż wiesz?Widziało sie większe niż twój i przyznam że tamte był lepiej zbudowane-powiedział i cicho sie zaśmiał po czym klasnąl w dłonie a wiatr zdmuchnął dachowca z rąk dziewczyny.

Katara

Kiedy tylko lew zeskoczył na ziemię Katara wykonała jeden płynny ruch ręką a Armor uniósł się w powietrzu. Elfka odrzuciła rękę na bok i kotołak odleciał do tyłu i uderzył w ścianę. Lew podszedł w tym czasie do Katary i powiedział.
-Prawda że mogę podgryźć mu gardło?-Zapytał.

Armor King

Kiedy kotołak wstał zaśmial sie-Słabo,słabo...-po czym strzelił palcami a tygrysek zeskoczył z jego ramienia,wszedł do cienia i zniknął.Spojrzał na dziewczyne-Sama
sie prosiłaś-powiedział i zniknął pod swoim kamuflarzem.Po chwili stal widoczny za dziewczyną i skierował otwartą dłoń w strone lwa po czym zacisnął ją w pięść a z ziemi grube,mocne liany splotły szczelnie lwa natomiast jeśli chodzi o dziewczyne przybliżył do jej ucha swój pysk-Wiesz jeśli chcesz walczyć to mów-wyszeptał i zasmiał sie cicho do jej ucha.Z sufitu zleciało dość dużo nietoperzy które latały wokół niej tak szybko że nic nie mogła dostrzec a kotolak ponownie sie zakamuflował.

Katara

Katara nachyliła się nad lwem i wyjęła z buta sztylet.
-Ja Amitiel odbieram ci życie.-Powiedziała. Wbiła mu sztylet w serce. Lew zniknął w chmurze dymu.
Katara wstała wyjmując z buta drugi sztylet. Na plecach wyrosły jej kruczoczarne skrzydła. Włosy Katara zaczęły się unosić do góry. Tak samo jak i ona cała. Po chwili była nad ziemią.
-Ja Amitiel wzywam duch czyści-owe.-Powiedziała głośno. PO chwili z ziemi zaczęły wypełzać cienie które rozproszyły nietoperze.

Armor King

Kotołak pojawił sie oparty stojaco o ściane-Hmm?-spytał i spojrzał jej hipnotyzująco w oczy z lekkim uśmiechem.Domyślał sie że pewnie jest Archaniołem lub czymś podobnym no ale dobra.

Katara

Katara chytrze się uśmiechnęła i znikneła pojawiła się za nim i wbiła mu sztylet w biodro. Trafiła miedzy luki w zbroi co umożliwiło jej zadanie ciosu. Zaraz potem znikneła i zaczęła się śmieć znikała i pojawiała się w różnych miejscach. Wiedziała że to go zmyli.

Armor King

Ten nie zareagował poprostu złapal sie za biodro i tyle,po chwili puścił je.Nie obchodziło go to że na ziemie kapie krew i to dość dużo.On sie zakamuflowa i wiedział że ta sie zdziwi i bedzie go szukać co bedzie niemożliwe.

Katara

Kiedy tylko Katara wyczula zapach krwi od razu się zatrzymała. Spojrzała na kałuże krwi. Przyjrzała się jej. Podeszła do niej i przykucnęła. Zamoczyła w niej dwa palce i przytkała je do ust.
-Czyżby kotek krwawił?-Zapytała.

Armor King

Jeśli tak to określasz-powiedział stojąc niespodziewanie za nią.Objął ją łapami i tupnął a w ziemi zrobił sie tunel a on od razu trzymając ją wskoczyl do tunelu.Znaleźli sie na podziemnej arenie walk.Puścił ją i splótłszczelnie lianą-Pamiętaj że to ty chciałaś walczyć-powiedział i drgnął wąsikami na pysku.

Katara

Katara nagle zniknęła. Pojawiła się kilkanaście merów dalej. Jego liany leżał na ziemi.
-Nie wiesz na co się piszesz. Mruczku.-Powiedziała Katara.
Elfka przykucnęła na nogach. Była to idealna pozycja do ataku i obrony. Czekała na jego ruch.

Armor King

Ten uśmiechnąl sie cwaniacko-Na pewno?-spytał i warknął długo,głośno i charakterystycznie po czym zaczął ruszać rekoma kółka wystawionymi przed siebie i z jego łap wyleciał huragan który zmiótł dziewczyne do tyłu a sam stąpnął nogą i zapadl sie pod zemie.

Katara

Katara znała już ta sztuczkę ze znikaniem. Od razu wzniosła się na skrzydła na wysokość 4 metrów i uważnie zaczęła obserwować całe otoczenie. Wiedziała że gdy tylko się pojawi ona będzie mogła przeskoczyć z dotknąć go co sprawi mu ból a ona wygra bez zmęczenia się.

Armor King

Wtedy on wyskoczył z ziemi odbił sie od skałktóre wyrzucił w góre,jak po schodkach.Złapał za jej skrzydla i rzucił ją w dół ponieważ nie lubil jak coś mu latało.Kiedy wylądował na ziemi usiadł jak gdyby nigdy nic.

Katara

Kiedy tylko Katara wylądowała na ziemi od razu znikneła pojawiła się tuż przed nim i złapała go za gardło. Była pewna że jej przeciwnik zaraz opadnie z sił a ona wygra pojedynek.