Jaskinia Nek...

Katara

Katara skrzyżowała ce na piersi. Myślała nad jego odpowiedzą.
-A co byś zrobił gdyby była możliwość cofnięcia twojej decyzji. Wiesz że wolisz być Demonem.-Powiedziała. Chodziło jej czy ponownie by wybrał bycie Demonem czy wolał by śmierć.

Torak

A jak myślisz?-spytał i spojrzał na nią lewym drewnianym okiem.Ciekawie czemu tamta go nie zauważyła nigdy no ale cóż.Uśmiechnął sie troche demonicznie po czym spojrzał jej w oczy.

Katara

Katara zauważyła jego drewniane oko już dawno. Ale nie miała zamiaru o nie pytać. Nie przeszkadzało jej. Zaczęła się zastanawiać.
-Myślę że śmierć.-Powiedziała.
-Chociaż ja bym wolała być Demonem.-Stwierdziła.

Torak

No i właśnie na odwrót,wybrałbym Demona-powiedział i uśmiechnął sie do niej po czym czekał na następne pytanie.Ciekawiło go co dziewczyna wymyśli teraz.

Katara

Pomyślała przez chwilę dłuższą.
-Jest sposób żeby cię zabić?-Zapytała.
Było to pytanie zawodowe. Ona musiała to wiedzieć. W końcu nikt nie wie czy nie będzie musiała go zabić.

Torak

Może jest a może nie,tylko Lucyfer to wie-powiedział i uśmiechnął sie cwaniacko.
Spojrzał na pół butelki białego wina lecz od razu odgonił od siebie pewne myśli.

Katara

-A to pewnie Złotą krwią.-Powiedziała. I się zaśmiała.
-Ach ten Lucyfer jest taki staromodny.-Powiedziała z kpina w głosie.
-No dobra jak szybko możesz się uzdrowić?-Zapytała się. W tym czasie napiła się jeszcze wina.

Torak

To zależy jaki jest rodzaj obrażenia,powiedzmy głębokie zadrapanie,starczy że chwile bede uciskał to miejsce a samo sie zrosnie natomiast jeżeli odciętoby mi ręke to tak powiedzmy,zamieniłbym sie w formę dzikiej furii a dłon by odrosła a tamta spaliła by sie-powiedział i uśmiechnął sie do niej.

Katara

-A przecież mówiłeś że nie możesz od tak wpaść w furię.-Powiedziała do niego nieco poważniejszym tonem. Przyłapała go na kłamstwie. Tak jak się gada z Aniołem Prawdy to trzeba uważać na słowa.

Torak

Chłopak załapal laga ie wiedząc co powiedzieć-O do jasnej....-nie dokończył a to z powodu dziwnego wzroku Kat-No co?Moge sie zamienic ale nie potrafie nad tym aż tak panować więc wole czekać az to samo wyjdzie-powiedział i schował twarz w dłoniach kląc na siebie cicho.

Katara

-Doprawdy...-Powiedziała.
To była jedna z wielu zalet bycia Aniołem Prawdy. Nikt nie mógł cię oszukać. Nagle Katare coś tknęło. Wstała i usiadła koło Toraka. Wzięła jego twarz w swoje ręce i powiedziała.
-Nie ruszaj się przez chwilę.-Po czy spojrzała mu głęboko w oczy. W głowie elfki przeleciały rózne sceny.

Torak

Dziewcznya mogła widziec tych scenek dużo a nawet jeszcze więcej.Najbardziej do zapamiętania były,wychodzenie z domu kiedy jego rodzice daali mu kary a sam wskakiwal na drzewo i robil dużo ćwiczeń,nauka strzelania z łuku,walka w młodm wieku z dosć duzym niedzwiedziem,po czym spotkanie Lucyfera który uśmiechal sie nad nim szczypiąc swoją czarną bródkę,walka z 2 ogoniastym,4 ogoniastym po czym zabicie 6 ogoniastego.Wędrowanie po samotnemu przez zimną Skandiię aż po dotarcie tutaj.

Katara

Jednak to nie jego wspomnienia były jej celem. Kiedy znalazła to o co jej chodziło. Skupiła się bardzo mocno na fragmencie kiedy wpadał w furie. Założyła mu mentalną blokadę. Miała nadzieję że przez to nie będzie często wpadał w furie. Po chwili go puść i odczula bardzo mocny ból głowy.

Torak

Spojrzał na nią-Głowa?-spytał i sie zaśmial cicho po czym uśmiechnął sie cwaniacko.Nie poczul niczego no ale cóż zobaczy sie.

Katara

-Nie twoja Furia.-Powiedziała do niego. Zamknęła oczy i starała się opanować wybuch złość.
-Widzisz kiedy dotykam ciebie albo kogoś innego to nie tylko go osłabiam i zabieram jego wspomnienia przechodzi we mnie cześć tej osoby.-Stwierdziła.
Kiedy opanowała się nieco otworzyła oczy. Je tęczówki były czerwone.