Jaskinia Nek...

Katara

-Ja...Muszę to jedyny sposób...Wiem co robię...Idź do Toraka... Zajmij go czymś...-Powiedziała robiąc się coraz bledsza i bledsza. Wiedziała co robi. Jej krew zaczęła wsiąkać w ziemię.

Neklisa

- O co chodzi? - zapytała. Spojrzała na Katarę jak na kogoś kto nie wie co robi. Po chwili podeszła do Toraka. - O co wam wszystkim chodzi? - zapytała lekko wkurzona.

Torak

Torak miał dość-Mam tego po dziurki w nosie!!Myślałem....-powiedział ale nie dokończył.Zaczął kierować się w strone wyjścia-Niech sie dzieje co chce-warknąl i spojrzał smutnymi oczyma na Katare po czym wyszedł z tąd.

Neklisa

- Katara może ty mi powiesz co się dzieje? - zapytała wściekła. Cały czas wzrok skierowany miała na Katarę. Była bardo wściekła. Nikt nie chciał jej niczego wyjaśnić.

Katara

Po chwili wszystko się skończyło. Rany zniknęły i Katara wstała a raczej sobie usiadła. Spojrzała na Neklise i spokojnie zaczęła jej wszystko wyjaśniać.
-Spokojnie już ci wyjaśniam. Wiesz dobrze że jestem Archaniołem a my nie pojawiamy się bez przyczyny. Zostało mi powierzone zadanie. Zostałam tu przysłana po to żeby go zlikwidować.-Chodziło jej o Toraka.-Ale niestety dla mnie polubiłam go i nie mogę tego zrobić. Więc teraz pozostali a chodzi mi tu o Strażników chcą mnie ukarać. Dlatego teraz mam takie kłopoty i jedyną możliwością aby dali mi spokój było to co przed chwilą zrobiłam.-Powiedziała Katara. Była gotowa aż Neklisa zacznie ja zasypywać gradem pytań.
-Jedyne co mnie dziwi to co ty tu robisz.-Dodała.

Neklisa

- Ja muszę pilnować by na ziemi nie kręciło się zbyt dużo demonów. Czasami mogę decydować kto powinien iść do piekła, a kto nie. Donoszę do nieba wiadomości co się dzieje i czy inne anioły nie przeszły na stronę demonów. - odpowiedziała.

Katara

-No to miło.-Powiedziała i wstała.
-Chyba będę musiała z nim porozmawiać.-Dodała smutnym tonem. Katara spojrzała na Neklise.
-No to chyba już wiem kto doniósł na mnie do nieba.-Powiedziała uśmiechając się do Neklisy.

Neklisa

- Eee, takich aniołów to jest więcej. - powiedziała. Po chwili spojrzała na miejsce, gdzie siedział Torak. - Ale i tak będę skazana do piekieł bo zadaję się demonem. - dodała. Nagle jej oczy zrobiły się białe i Neklisa nic nie widziała.

Katara

-Nie martw się w piekle nie jest aż tak ziele jak na mówią. Byłam w Piekle i wcale nie była aż tak źle.-Powiedziała po czym się uśmiechnęła.
-Przynajmniej twoja klątwa została by zdjęta.-Dodała.

Neklisa

- Ta ale ja jestem aniołem. I będę miała gorzej. - powiedziała. Usiadła na przeciwko Katary. - W piekle znęcają się nad tymi co byli aniołami. - dodała.

Katara

-To zależy. Widzisz Kiedy ja trafiłam do piekła przyznaję znęcano się nade mną. Ale po niedługim czasie stałam się Upadłym Aniołem i wtedy nikt na mnie ręki nie podniósł.-Powiedziała Katara.
-Widać po tobie że jeszcze wiele się musisz nauczyć o ty światach.

Neklisa

- Ha tylko, że ja nie będę upadłym aniołem tylko w ogóle nim nie będę. A to jest coś innego. - powiedziała. Nie chciała wiedzieć kiedy Bóg się dowie o jej czynach, bo w tedy będzie bardzo źle.

Katara

-No to masz przechlapane.-Powiedziała. -Chyba ze zrobiła byś coś co by Bóg docenił.-Dodała. Zaczęła się zastanawiać.
///Sorry ale ewidentny brak weny///

Neklisa

- Nie wiem. - powiedziała. Spojrzała na śnieg spadający z ciemnych chmur. - Po mnie. - pomyślała. - Ja miałam się pozbywać demonów, a nie z nimi przebywać. - powiedziała patrząc na Katarę.

Katara

-Nie martw się. Jak coś to razem pójdziemy do piekła. Ty za niezabicie Demona a ja za pomaganie Demonom.-Zaśmiała się.
-Po za tym ciesz się że nie ścigają cie Potęgi i Gwiazda Poranna.