Chata na drzewie Toraka

Neklisa

- I co teraz? - zapytała. - Wiesz, że jeśli coś teraz pójdzie nie tak to wszyscy teraz umrzemy. - dodała. Spojrzała na Katarę, a potem na przeszłość.

Katara

-No wiem.-Powiedziała.
Katara podeszła do przejścia. Włożyła do niego rękę. Po chwili znikneła cała w przeszłości. Udało jej się dopuścić do zranienia. Kiedy to się stało a postać została zabita dziewczyna znowu wylądowała w teraźniejszość. Spojrzała na rękę była cała a ona dobrze się czuła.
-Udało się-Powiedziała.

Neklisa

- Super. - powiedziała i się uśmiechnęła. Spojrzała na wszystkich. Po chwili a oknem zaczął padać śnieg. Spojrzała w okno. Na zewnątrz zaczęło robić się biało.

Katara

Katara wstała zaczęła zacierać ręce. Spojrzała w stronę Dreika.
-No to się doigrałeś-Powiedziała do niego. Skoczyła złapała go za ciuchy i zniknęli nagle oboje. Po chwili powróciła sama Katara. Zadowolona z siebie usiadła na kanapie.

Neklisa

- Co ty mu zrobiłaś? - zapytała. Spojrzała na Katarę, a potem na Toraka. Śnieg nada padał. Robiło się coraz zimniej. Wiat wesoło powiewał zimnem.

Katara

-Powiedzmy że zmienił na jakiś czas planetę.-Powiedziała robiąc minę niewiniątka. Założyła nogę na nogę i z uśmiechem zaczęła się przyglądać otoczeniu. Była wielce zadowolona z powodu uniknięcia śmierci.

Torak

On nie wiedział o co chodzi,usiadł pod ścianą i złapał sie łapami za futro na głowie.
Patrzał cały czas w podłoge bezuczuciowym wzrokiem.Był jakiś przygnębiony a jego Dajmon podszedł do niego i usiadł obok niego,spojrzał swoimi w pół czerwonymi,oczyma na dziewczyny.

Katara

Katara wstała i podeszła do Toraka. Przykucnęła koło niego na podłodze.
-Torak co ci jest?-Zapytała go kładą mu ręce na barkach. Chłopak nie wyglądał najlepiej .

Neklisa

- Źle się czujesz? - zapytała Toraka. Wilkołak nie wyglądał zbyt dobrze. Podeszła do niego i spojrzała na niego. Po chwili wzrok przeniosła na Katarę, a potem na dajmona Toraka.

Katara

Katara przyjrzała mu się uważnie. Na codzie nie miała dotychczas do czynienia z demonami i wilkołakami. Może on zawsze się tak zachowywała. Jednak po chwili spojrzała na jego zwierzaka. Może on tez się źle czół.

Torak

Raven owinął się swoim lemurzym ogonem-Nie wiadomo,od jakiegoś czasu dziwnie sie zachowuje-powiedział Dajmon a wilkołak spojrzał na niego po czym przeniósł wzrok na Katare-Cały czas słysze głosy w swojej głowe-powiedział i spojrzał na jej ręce na jego barkach-Przysłuchaj sie-powiedział i włączył swoje nerwy przez co Katara mogła doslyszeć męski głos lekko zdarty-Co,mówisz swoim przyjaciółkom że jesteś dziwny?Ha,nie uwierzą ci że słyszysz nas-powiedział z kpiną głos w jego łbie.

Katara

Katara zabrała dłonie. Nie chciała bez potrzeby robić Torakowi ból. Katara usiadła po turecku na podłodze na przeciw Toraka.
-Od jak dawna go słyszysz?-Zapytała się wyraźnie było jej żal przyjaciela. wiedziała że musi prze to cierpieć.

Torak

Wilkołak spojrzał z lekkim żalem na dziewczyne-Od tego czasu "dzikiej furii" kiedy wyładowywałem nadmiar mocy Demona-powiedział i spojrzał na nia.Łapy miał prawie przy swojej klatce piersiowej a łapami owinął tylne łąpy przy klatce.

Katara

Katara spojrzała na niego.
-Jak często zdarzają ci się takie ataki?-Zapytała się go.
Nie poznawała go. Torak zawsze wesoły pełny życia teraz stracił do niego chęć. Elfka nie widziała go jeszcze w takim stanie.

Torak

Raz na jakiś czas,nie da sie tego określić kiedy,gdzie i jaki nadmiar-powiedział i westchnął-Wyładowwywanie nadmiaru energii Demona to moje przekleństwo, wszystkie Demony są mroczne,złe lub tylko udają niewiniątka lecz dlatego że są złe ich nadmiar energii sam z nich wyparowywuje ale że jako ja jestem naprawde miły,to nadmiar sie zatrzymuje jakby jakaś tarcza ją zatrzymywałą,dlatego co jakiś czas energia sama wychodzi-powiedział i nabrał powietrza w płuca.Machał ogonem na wszystkie strony po czym spojrzał w jej oczy i [link widoczny dla zalogowanych] dość smutną piosenke.