Grota Katary

Katara

Jest to duża czarna jaskinia. Wejścia strzeże smok. Wnętrze jest zimne i mokre. W głębi płynie Świetlista Rzeka. Unoszą się nad nią świetliki. Kiedy się spojrzy w rzekę widzi się swoją duszę i to czego najbardziej pragniemy. Łatwo się zatraci w niej zatracić.

Katara razem z Czarodziejka pojawiły się przed wejściem do jaskini. Kiedy tylko znalazły się na ziemni Katara ją puściła.
-Daruj za ból.-Powiedziała.

Neklisa

Neklisa spojrzała na Katarę i powiedziała. - Spoko. - rozejrzała się po pomieszczeniu. Jeszcze nigdy tutaj nie była. Po chwili spojrzała na elfkę pytającym wzrokiem jakby chciała powiedzieć " i co dalej? "

Katara

-Chodź.-Powiedziała i wskazała jej wnętrze jaskini. Katara weszła do środka i zaczęła szukać jakiejś starej księgi. Po chwili ją znalazła.
-Czy jesteś gotowa na to co się na stać?-Zapytała się.

Neklisa

Neklisa weszła z Katarą i odpowiedziała. - Tak. - Spojrzała na księgę i po chwili na elfkę. Jeszcze nie wiedziała co kombinuje, ale się domyślała. - Dobra co teraz? - zapytała.

Katara

-To chyba nie powinno boleć.-Powiedziała cicho.
-Wejdź proszę do tej rzeki tak do pasa.-Powiedziała już głośniej i wskazała świetlista rzekę. Weszła na skałę i czekała aż ta wykona jej polecenie. Wiedziała ze woda jest lodowata.

Neklisa

Neklisa po woli zaczęła wchodzić do rzeki. Była lodowata, tak że dziewczyna prawie zdrętwiała. Po pewnej chwili weszła do wody do pasa. - I co teraz? - zapytała.

Katara

Wokoło Neklisy zaczęły pływać dwie ryby. Jedna była czarna druga biała. Ryby coraz szybciej pływały wokoło dziewczyny. Katara podciągnęła rękawy i zaczęła w powietrzu wykonywać kilka ruchów w powietrzu rękami.
-Wa inea los enare da.-Zaczęła mówić.

Neklisa

Neklisa czekała, aż coś się zacznie dziać. Lodowata woda dawała się jej w znaki. Spojrzała na pływające ryby, a potem na Katarę.

Katara

Ryby zaczęły bardzo szybko pływać. Po chwili wokoło niej zaczął się robić świetlisty krąg.
-Was rama se litery.-Mówiła słowa zaklęcia.
Po chwili woda zaczęła się unosić do ramion Neklisy. Po chwili zniknęła ona pod powierzchnia wody.

Neklisa

Na szczęście Neklisa umiała oddychać pod wodą. Zaczęło jej się kręcić w głowie. Spojrzała na pływające ryby. Wydawało się jej, że zaraz się zapadnie pod ziemię.

Katara

Po chwili Katara z całej siły uderzyła ręką w ziemię. Po całej grocie rozniosła się fala uderzeniowa. Kiedy wszystko ustało Neklisa wynurzyła się na powierzchnię.
-Nekliso możesz już wyjść z wody.-Powiedziała.

Neklisa

Neklisa wyszła z wody. Było jej teraz strasznie zimno. - I co teraz? - zapytała trzęsąc się z zimna. Rzuciła spojrzenie na rzekę, lecz potem wpatrywała się w elfkę.

Katara

-Nic już po wszystkim.-Powiedziała nieco zmęczona.
-Nikt się o tym nie dowie.-Powiedziała.
W tym czasie z rzeki wyłoniła się identyczna postać jak Neklisa. Katara podeszła do niej i powiedziała.
-Będziesz ścigać i zabijać Demony. Będziesz donosić Bogu co się dzieje na ziemi. Jednak nie wspomnisz mu nigdy o dzisiejszym wieczorze.-Wydała polecenie i pstryknęła palcami.
Postać podobna do elfki się ocknęła. A Katara zagrała swoją role.
-Szybko pobiegł na północ. Ten Demon chce zniszczyć świat.-Zaczęła krzyczeć. Postać wybiegła z grot we wskazanym kierunku.
-Widzisz problem z głowy.-Dodała do Neklisy.

Neklisa

- Tylko żeby ze mnie mój klon nie zrobił idiotki. - powiedziała i uśmiechnęła się. Była już spokojniejsza, ale nie na tyle. - Ciekawe jak by zareagował Torak gdyby zobaczył mnie podwójnie. - pomyślała.

Katara

-Nie wiem. Pewnie by się zdziwił.- Katara się zaśmiała.
-Ciesz się że cie nie rozsadziło.-Powiedziała do Neklisy. Kiedy ostatni raz próbowała zrobić taką sztuczkę nie skończyło się to dobrze dla klonowanej osoby.