Liściasty las

Selivy

- Wiać... Znaczy się uciekać? Ale czemu? To jest ładne! - Spojrzała na niebo uśmiechnięta. Idiotka. Chcesz nas zabić? demon się rozzłościł. Oj tam, nie marudź. Nie będzie tak źle... Prawda? Może. - Okej, ale to my tak możemy? To coś nas nie zatrzyma? - Teraz patrzyła na niebo trochę zdenerwowana, a Māku burczał niecenzuralne słowa pod jej adresem.

Neklisa

Nagle zjawiło się 50 demonów śmierci. - Oj niedobrze. - szepnęła Neklisa. Zrobiło się ciemno. Szef demonów rozejrzał się po wszystkich i nawet jego uwagi nie przykuła Selivy. Jego nie obchodził jakiś marny demon.

Selivy

Spojrzała na przywódcę. Kolejny kolega. Chcesz się z nim pobawić? Nie wiem, a damy mu radę? A któż to wie. - Nyan, zabaweczki przyszły. - Uśmiechnęła się złośliwie i wygięła prawie że w łuk. - Ne, mogę się z nimi pobawić? Powiedz, że mogę! Proszę! - Zrobiła słodkie oczy do Neklisy. Māku tylko śmiał się w jej głowie.

Neklisa

- Zwariowałaś! Mam ci pozwolić, żebyś sama się bawiła? Możesz tylko w tedy kiedy mi pozwolisz. - powiedziała i uśmiechnęła się cwaniacko. Wyjęła swój miecz i spojrzała na wszystkie demony.

Selivy

Zaśmiała się trochę szaleńczo. - W takim razie, pobawmy się! Gōrudosutoraiku! - W jej rękach znikąd pojawił się złoty młot. Uśmiechnęła się jak łobuz, który właśnie natknął się na bandę idiotów uważających się za silnych. - Nanatsu no fūin no sākuru: Kajida! Sutanpu: Risa-hi! - Jej głos brzmiał tak, jakby mówiły dwie osoby. Co zresztą było prawdą. Jej włosy z czarnych stały się piaskowe, a znaki na twarzy i dłoniach zalśniły krwawą czerwienią. Māku przyłączył się do zabawy. Gdy skończyła mówić, na młocie pojawił się widmowy rysunek lisa w płomieniach. Użyła właśnie jednej z najniebezpieczniejszych swoich pieczęci. Pieczęci Lisiego Ognia, czyli płomienia, który jest w stanie spalić prawie wszystko. Młot zajął się ogniem, a Selivy skoczyła na przywódcę demonów. Zamachnęła się jeszcze w powietrzu i młot rozjarzył się jeszcze większym płomieniem. Uderzyła demona, a ten zajął się ogniem. Odskoczyła od niego i stanęła na jednej z niższych gałęzi na przeciwko drzewa, na którym stali Neklisa i Torak.

Torak

Ale super!! Dołanczam się!!! Ito natycmiast!!!-Krzyknął,zeskoczył na ziemie,mrugnął do Selivy,napiął mięsnie a jego białe jak śnieg futro teraz było krwisto-czerwone,ślepia świecily bardzo mocno na limonkowo z czego lewe natomiast na czerwono,pazury wydłużyły się razem z kłami,wyrosły mu dodatkowo 5 ogonów z czego miał ich teraz 6.Wilkołak zaśmiał się jak psychol a na jego grzbiecie,z pod skóry wylazły skrzydła z któych gdzieniegdzie wystawały kolce.Wilkołak rzucił się na Demony,otworzył jednemu paszcze i pozwolił się połknąć.Teraz Demon robił to co on chciał.Demon w którym był wilkołak zaczął rozrywać swoich towarzyszy a gdy rozwalił 4 i nie ostatniego,coś rozerwało mu brzuch czym był Torak.Wilkołak cały we krwi i innym śluzie wysoczył z brzucha martwego Demona,oblizał pysk ze śleuzu po czym slunął nim na ziemie.

Neklisa

Nagle wokół Neklisy pojawiło się 30 ognistych ostrzy. Dziewczyna skierowała je na demony. Wszystkie ostrza trafiły, rozrywając demony na ćwiartki. Po chwili zobaczyła że jeden z demonów chce ją złapać, ale Neklisa wskoczyła na drzewo i demon uderzył o wielki kamień.

Selivy

Uśmiechnęła się. Skoro oni tak mogą, to ona też. - Nanatsu no fūin no wa: Kaosu! Sutanpu: Ginga hakai! - Galaktyczne zniszczenie z domeny Chaosu było jej najsilniejszym atakiem. Uderzyła młotem w ziemię, a ta rozstąpiła się i pochłonęła pozostałe demony. Jej uśmiech przybrał formę typowo demoniczną. - Zabawki się nam skończyły. Ne, będzie ich więcej? - Jej głos dalej był taki, jakby należał do dwóch osób.

Torak

Wilkołak usmiechnął sie szyderczo do siebie-Mam nadzieje ze nie...-mruknął a z jego futra skapywala na ziemie krew pomieszana z zieloną mazią.Wilkołak tylko zrzucił z ogona maź po czm skoczyl w stronę Neklisy,wziął troche mazi na ogon i obsmarował jej włosy-Nowy Szampon!!!-krzylnął po czym wskoczyl na drzewo i zaczął się brechtać.

Selivy

Spojrzała na Toraka, a zaraz potem na ubrudzoną Neklisę. - Nie pasuje jej! Zielony za bardzo odcina się od jej włosów. - Młot zniknął, tak samo znaki. Jej oczy były prawie normalne. Jednak tęczówki zamiast być bursztynowe z okrągłą źrenicą niewiele ciemniejszą od tęczówki, były dalej złote z pionową, czarną źrenicą.

Neklisa

- Torak!! - krzyknęła Neklisa i jednym skokiem znalazła się obok wilkołaka. Zerwała z drzewa pozostałości po liściach i je skruszyła. Potem otworzyła pysk Toraka i wsadziła tam pokruszone liście. Następnie zamknęła go i powiedziała. - Po pierwsze smacznego, a po drugie umyj se zęby, bo ci jedzie. - I zeskoczyła na dół.

Torak

Wilkołak połknął liście i znów był obok Nek-Dziękuje za komplement-powiedział i objął dziewczyne w pasie po czym zaczął kierować się w stronę drzewa,biegł naprawde szybko,gdy już jego nos dotykał kory ten wraz z Neklisą wszedł do srodka drzewa,puścił ją a sam z niego wyszedł.Teraz głowa Neklisy wystawała z pnia drzewa a Wilkołak śmial się.

Neklisa

Neklisa stworzyła ostrza, które spaliły drzewo, a ona się uwolniła. Zaczęła biec prosto w stronę Toraka, nagle wpadła na niego i uderzyła go tak że on " poleciał " jakieś 5 metrów od niej.

Torak

Lecąc dalej się śmiał a raczej Brechtał,tak miał dobry chumor.W końcu pazurami zatrzymał się o drzewo,podszedł do Neklisy cały czs się śmiejąc i trzymając za brzuch-Nek...Nie moge..Brzuch mnie rozbolał..-mówił z przerwami śmiechu.

Selivy

Obserwowała bawiącą się dwójkę. Westchnęła i położyła się na gałęzi tak, że patrzyła na nich do góry nogami. Demon i zachowuje się jak dziecko. On jest nienormalny? A skąd ja mam wiedzieć? Dopiero go poznałam. Demon umilkł. Bo cóż miał jej powiedzieć. - Ne... A wy tak zawsze? - Nie dałaby się zamknąć w drzewie, a co dopiero wepchnąć liście do ust. Zaczęła machać nogami w powietrzu.