Liściasty las

Neklisa

Neklisa przebudziła się i spojrzała na Takena. Usiadła i nagle poczuła ból w nodze.
- Ałł. - powiedziała i spróbowała ruszyć nogą, ale zabolało ja to strasznie. - Chyba mam złamaną nogę. - rzekła. Oparła się o ścianę jaskini i zobaczyła strumyczek krwi. Spojrzała z swoją rękę, która była w krwi. Mimo bandażu krew płynęła. Neklisa tam, aż takiego bólu nie czuła, ale wzięła resztę bandażu i zawinęła jeszcze raz rękę, a potem koniec wykorzystała na zawinięcie nogi. Dziewczyna powstrzymywała się od jęknięcia z bólu. Po chwili wzięła liście, które były kolo niej, nałożyła je na nogę. - Mreto. - powiedziała i z liści zrobił się płyn, który przeniknął przez bandaż. Po pewnym czasie Neklisę zaczęło strasznie piec, a potem noga była już trochę uzdrowiona. - Dobra , już nic mi nie jest. - powiedziała.

Taken · Gość

Taken uśmiechnął się. Spojrzał w oczy Neklisy. Przybliżył się do niej. - Czy to ta chwila? - pomyślał i nagle zaczął całować Neklisę języczkiem.

Neklisa

Neklisa nie wiedziała co robić. Spojrzała w oczy Takena i poczuła ciekło. Zamknęła oczy i czekała. Nagle słonce zasłoniły czarne chmury i zaczęło padać.

Taken · Gość

Taken chwycił rękę Neklisy i przestał ją całować. Uśmiechnął się do niej i zapytał. - Zostaniesz moją dziewczyną? - Po chwili pocałował ją.

Neklisa

- Tak. - odpowiedziała i się uśmiechnęła. Po pewnej chwili deszcz ustał, a na niebie pojawiło się słońce. Wiatr powiewał czasami, ale i tak dla Neklisy pogoda była dobra. Dziewczyna uśmiechnęła się i zapytała - Co porobimy?

Taken · Gość

- Może ja zabiorę cię do jednego miejsca? - zapytał i się uśmiechnął. Po chwili wyszedł z jaskini i czekał na Neklisę. Podał je rękę, żeby mogła wstać.

Neklisa

Neklisa chwyciła rękę i wstała. Noga ją nie bolała. Po chwili spojrzała na Takena i powiedziała. - Dobra. - Uśmiechnęła się i ruszyła w kierunku wyjścia. Po chwili jej nie było.

z.t

Taken · Gość

Taken spojrzał na wyjście i po chwili zaczął iść. Nagle usłyszał jakiś wielki huk. Odwrócił się i zobaczył ogromnego niedźwiedzia, który powalił drzewo. Po chwili niedźwiedź zaczął biec na Takena, a on szybko wyszedł. Nie chciał teraz bawić się z futrzakiem.

z/t

Torak

W to miejsce przybiegł na czterech lapach wilkołak.Usiadł pod drzewem,dał znak orłowi że ten moze się odczepić a zwierze posłuchało i usiadło na gałęzi drzewa.

Neklisa

Neklisa przyszła i zobaczyła Toraka. - Oh byłeś pierwszy. - zaśmiała się i podeszła do wilkołaka. Usiadła pod drzewem. Spojrzała w niebo, które było niebieskie jak morze.

Selivy

Ciche szurnięcie zaanonsowało przybycie Selivy. Siedziała na gałęzi drzewa, więc każdy, kto spojrzałby w górę, miałby ładny widok. Jednak zeskoczyła z gałęzi nim ktokolwiek zdążył ją zobaczyć. Spojrzała na wilkołaka i czerwonowłosą dziewczynę. Uszy miała postawione na sztorc, a ogon nieruchomy. Jednak szybko zaczęła nim machać wprawiając też w ruch swoje włosy związane w kitki. - Ne, mam na imię Selivy, a wy? - Uśmiechała się słodko. Tak, kiedy chciała, potrafiła być miła i słodka, chociaż czasami przychodziło jej to z trudem. Kolor włosów dziewczyny bardzo ją zainteresował. Ciekawe, czy to jest ich naturalny kolor? pomyślała.

Torak

Wilkołak zobaczył przybyłą dziewczyne,uśmiechnął się do niej-Yōkoso-powiedział lecz po chwili dodał-Torak mnie zwą-po czym zeskoczył z gałęzi wraz z głośnym stąpnięciem.Spojrzał na dziewczyne i przyjżał się jej dokładnie.

Selivy

Odwzajemniła się wilkowi ciekawskim spojrzeniem. Dziwny był, jak dla niej. Ale cóż, to pierwszy raz, kiedy widziała wilkołaka na żywo. Zwykle oglądała takich w książkach na obrazkach. - Jesteś wilkołakiem, Torak? Pytam, bo pierwszy raz widzę mówiącego wilka... - Zrobiła niewinną i słodką minkę. Jednym uchem nasłuchiwała głosów lasu, drugim słuchała co do niej mówią.

Torak

Ten także nadstawił uszu,coś duzego zbliżało się powoli w ich strone ale teraz go to mało obchodziło,gwizdnął i spojrzał na dziewczyne-Tak wilkołak,mało spotykana rasa.A to jest Rav,Rav przywitaj się-powiedział po czym gwizdnął dwa razy lecz króko.Po chwili na ramieniu wilkołaka usiadł biały orzeł większych rozmiarów niż zwykle oraz z czerwonymi ślepiami.Orzeł zaskrzeczał i rozprostował swoje dość duże skrzydła po czym schował je.

Selivy

Spojrzała na orła, co tu ukrywać, dość łakomym wzrokiem. Od zawsze była nastawiona, że ptaki to jedzenie, jednak nie okazała tego po sobie. W końcu to jest już przyjaciel, własność, czy jak to inaczej nazwać, Toraka. - Cześć Rav. Ładny jesteś. - Podeszła bliżej by przyjrzeć się skrzydłom orła. Były naprawdę duże. Uśmiech nie schodził jej z twarzy. - Naprawdę ładny. Torak, jeśli to nie będzie problemem dla ciebie, powiesz mi jak tu przybyłeś? - Zrobiła do niego słodkie oczka.